HEMŞİRELİK ÖĞRENCİLERİNİN ÇOCUK İSTİSMARI VE İHMALİNİN BELİRTİ VE RİSKLERİNİ TANILAMA DÜZEYLERİNİN BELİRLENMESİ

Özet

Amaç: Bu çalışma, hemşirelik öğrencilerinin çocuk istismarı ve ihmalinin belirti ve risklerini tanılayabilme düzeylerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Türkiye’de bir üniversitenin Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Bölümü’nde 3. ve 4. sınıfta eğitim gören 181 öğrenci çalışmanın örneklemini oluşturmuştur. Çalışma için kurum ve etik kurul izni alınmıştır. Veriler, 2020 yılı Ocak-Şubat aylarında “Tanıtıcı Bilgi Formu” ve “Çocuk İstismarı ve İhmalinin Belirti ve Risklerinin Tanılanmasına Yönelik Ölçek Formu” kullanılarak toplanmıştır. İstatistiksel analizler, SPSS 24.0 paket programı kullanılarak yapılmıştır. Bulgular: Araştırmaya dahil olan öğrencilerin %81.8’i kız, yaş ortalaması 21.15±1.87, %50.8’i 4. sınıftadır ve %14.4’ü ailesinde tek çocuktur. Öğrencilerin çocuk istismarı ve ihmalinin belirti ve risklerinin tanılanmasına yönelik toplam puan ortalamasının 3.71±0.56 olduğu, %79’unun bu konuda eğitim almak istediği, %86.7’sinin uygulama yaptığı birimde çocukları istismar ve ihmal yönünden gözlem yaptığı belirlenmiştir. Kardeşi olmayan öğrencilerin çocuk istismarı ve ihmalinin belirti ve risklerinin tanılanmasına yönelik puan ortalaması, birden fazla kardeşe sahip öğrencilerin puan ortalamasına göre daha düşük bulunmuştur ve gruplar arasındaki istatistiksel farkın anlamlı olduğu saptanmıştır. Öğrencilerin toplam puan ortalamaları ile sınıf, cinsiyet, ekonomik durum algısı, yaşadığı yer, aile tipi, çocuk ihmal ve istismarına maruz kalan çocuk ve aile özelliklerini bilme algısı ve uygulama yapılan birimde çocukları ihmal ve istismar yönünden gözlemleme değişkenlerine göre gruplar arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olmadığı tespit edilmiştir. Sonuç; Çalışma, hemşirelik öğrencilerinin çocuk istismarı ve ihmali belirti ve risklerini tanılamaya ilişkin ortalama puanlarının literatüre benzer ve geliştirilmesi gerektiğini göstermiştir.